بابی انت و امی

هو وتر... 

تنهایی آدم ها شاخ و دم ندارد

همین که کسی نباشد یعنی تنهایی 

اما وقتی دل به خدایی میسپاری که همیشه در کنارت هست دیگر تنهایی بی معنا میشود. 

البته که گاهی آدمی بر حسب ادم بودنش دلگیر میشود از تنهایی های دنیایی اما خدایی هست... 

مادر بودن هم تنهایی های آدم را زیاد میکند هم کم! 

مدتهاست که وقت نکرده گوشه ای بنشینم و با خودم فکر کنم... 

گوشه ای بنشینم و با محبوبم خلوت کنم... 

مادری با همه زیبایی هایش سختی هایی نیز دارد ک میتوان آن را قابل تحمل کرد با دیدن شیرینی های فرزند... 

چقدر دلم میخواهد لگویم حرف های در سینه... 

بگویم از کربلایی که دیدم! 

از سامرایی که دیدم

از کاظمینی که دیدم... 

بگویم که غربت سامرا در کلام نمیگنجد... 

بگویم سلام ای امام هادی

ای امام عسگری

سلام... 

. من آمدم 

به اشاره ی شما... 

حالا منتظر اشاره ای دیگرم برای فدایی شدن... 

بابی انت و امی...